Gasrekening

Vandaag de afrekening van het gas binnengekregen. Niet gek al zeg ik het zelf voor een super koud huis. Ik krijg 628,79 euro terug voor al mijn inspanningen waarvan meteen de afrekening van maart af is gehaald en ik nu 409,02 krijg, maar dan gaat er verder ook niks meer af deze maand. Het verbruik 2010/2011 was 4859 m3 en voor 2011/2012 was dat tot vorige week 3352 m3. In plaats van iedere maand 250 euro te betalen is dat nu ook 219,77 euro geworden.
Ik zet de verwarming als ik overdag werk pas aan na het eten en dan zet ik deze op 16 graden. In de loop van de avond op 18. Het is hier echt steenkoud altijd (niet geïsoleerd, alleenstaand huis met veel bomen). Ik moet wel een dik vest aantrekken en een plaid op mijn schoot leggen. Maar hoe dan ook, het is minder!
Het scheelt natuurlijk enorm dat er geen dochter meer iedere dag drie kwartier onder de douche staat! Zelf douche ik hooguit 5 minuten per dag en met haren wassen iets langer, maar nooit meer dan 10 minuten. Volgend jaar moet het nog iets lager kunnen, omdat ik deze lage standen pas een paar maanden toepas.
Het wachten is nu op de elektriciteits- en de waterverbruikrekening! Die zijn vast ook lager.geworden.

Bezoekje kringloopwinkel

Zaterdag maar weer eens langs de kringloop geweest na het boodschappen doen. Ik kom zo goed als langs de kringloopwinkel. Zelfs is het niet eens om, alleen andere (kortere) route nemen.

Er werd net een spiksplinternieuwe gietijzeren wok bijgezet en die ik nu de mijne mag noemen na afrekenen van een fractie van wat deze nieuw in de winkel kosten. Loei zwaar natuurlijk, maar wel gezond om in een gietijzeren pan te wokken.

Ik heb ook een handmatige koffiemolen gekocht voor weinig. Het is vast voor de sier gebruikt zo te zien aan het stof binnenin. Of het werkt, moet nog blijken na de grondige schoonmaak van vanavond toen alle onderdelen eraf vielen en het woordje 'coffee' ineens mee verdween. Met moeite alles weer gemonteerd en hoop dat het blijft zitten. Ik wil het namelijk (tijdelijk of langer afhankelijk van de werking) namelijk echt in gebruik gaan nemen. Al veel apparaten die het hebben begeven, heb ik namelijk niet meer vernieuwd. Toch staat er nog een hele grote luchtdichte zak met koffiebonen in mijn kelder en het zou wel fijn zijn als ik die niet met mijn kiezen eerst zou moeten vermalen. Ik heb de gok genomen en ga binnenkort dus zelf koffie malen! Meteen goede beweging voor mijn beide armen! Niet dat ik straks een gespierde arm heb en een slappe :-)

Toen ik daarna ook nog een doos tegenkwam van Het Komplete Handwerken uit de jaren zeventig met allerlei hebbedingetjes erin die toen bij die pakketten en mappen zaten, kon mijn dag al niet meer stuk. Veel malletjes voor hexagonnetjes patchwork en laat ik daar nu net mee bezig zijn, dus deze aanvulling met zakjes vol malletjes is meer dan welkom! Nog allerlei kaartjes en kammen voor bandweven, zakje draaioogjes ook voor bandweven, frivolitéspoel plus spoeltjes, wax, textielverf, zakjes met spiegeltjes, een bloemenmal, 10 cm uitsnede voor haak- en breiwerk, doorzichtig patroonpapier en andere motieven en patronen (niet alles staat op de foto wat ik hierboven heb vermeld). Ook kwam ik iets van wit plastic tegen (zie midden van de foto), waarvan ik niet weet waarvoor het dient. Het heeft wel iets met handwerken te maken. Ik heb die drie bekende rode handwerkmappen ooit jaren eerder bij de kringloop gekocht. Misschien kom ik al bladerend dat witte plastic dingetje wel tegen. 
Ik ben maar meteen 's avonds nog gaan kijken en het is een soort vorm om te gympen om daarmee kwastjes te haken. Normale gympevorken heb ik wel, dus maar eens snel gaan uitproberen.

Er werd me gevraagd of ik een kortingskaart had van de kringloop. Ik keek verbaasd en wist niet dat deze bestond. Toen werd er gezegd: "Ik geef u er zo een omdat u tenminste niet zeurt zoals alle andere klanten die altijd proberen te pingelen" Tja, als iets te duur is, zet ik het gewoon altijd terug. Jammer dan. Ik zie ook wel prijzen die totaal niet kloppen :-)

Nu is die korting maar minimaal, maar toch wel erg leuk nietwaar voor de volgende keren :-)

Incabessen

Vorig jaar had ik een zakje gedroogde Inca bessen gekocht. Best prijzig, maar je eet ze dan ook niet allemaal tegelijk op en doet er eigenlijk best lang mee (ik doe daar ongeveer 3 tot 4 weken mee). Af en toe neem ik een besje als vervanging van snoep of koek. Je proeft eerst een zoete smaak wat overgaat in een zure smaak die zuurder en zuurder wordt, maar erg lekker is! Stukken lekkerder dan bv een zuurtje! Ik probeer het ook zolang mogelijk in mijn mond te houden.
Dit besje hoort bij de 'superfoods'. Het is rijk aan diverse vitaminen, pectine, fosfor en eiwit. Ergens ben ik er niet zo voor om producten van heel ver te halen als ze dichtbij ook te koop zijn, maar voor deze maak ik toch een uitzondering. De meeste Incabesjes komen uit het wild uit Equador en zijn biologisch. Ik ben dan ook zeer tevreden met mijn nieuwe 'vondst' van superfood.

Ik keek later nog eens naar die besjes in de winkel, maar schrok toen wel van de prijs, die ineens een kwart duurder zijn geworden! Maar liefst € 9,95 per grote zak. Dat betaal ik er echt niet voor hoe lekker ze ook zijn. Ik wacht tot ze in de reclame zijn en dat is al een paar keer gebeurd. In die tussentijd neem ik wel andere gedroogde besjes die beter betaalbaar zijn.

Pas geleden waren de Inca bessen weer in de reclame en heb ik weer een hele grote zak gekocht. In vergelijking met andere gedroogde bessen (veenbessen e.d.) valt het eigenlijk ook wel weer mee, want die zitten in hele kleine zakjes. Opgeteld kom je ook tot zo'n hoog bedrag. Ze waren nu € 7,95. Nog veel, maar altijd weer beter dit dan zoetigheid.

Update: Ik heb ze in de natuurwinkel gekocht, maar lang niet alle natuurwinkels hebben deze besjes. Misschien dat ze via internet goedkoper zijn.

Herbegin opruimen

Na een ijverig begin dit jaar van weken dagelijks een beetje opruimen (de rage in Blogland 2012), moest ik noodgedwongen rust nemen en dan is het moeilijk om de eerste stappen weer te zetten om verder te gaan. Even heel diep zuchten. De eerste stappen zijn afgelopen weekend inmiddels weer gezet. Onze grote ergernis uit de huiskamer is namelijk nu weg. Dat was een grote verroeste hondenbench. Goed bedoeld, kregen we die toen we een hond van een jaar kregen om hem van alles te leren. Is maar weinig gebruikt eerlijk gezegd. Uiteindelijk werd de bench alleen nog maar gebruikt als uitkijktoren naar buiten voor de poezen en erin voor de hondenspeeltjes en knauwgevalletjes op te bergen. Het was natuurlijk wel erg schattig als hij met zijn neus de bench opendeed en er weer heel gelukkig al huppelend met een speeltje of botje uitkwam. Net zoals met kleine kinderen, ruimde ik dan regelmatig al zijn spulletjes weer op en hup in de hondenbench ermee. Maar het is natuurlijk van de zotte om alleen daarvoor een grote verroestte bench daar te hebben staan.
De hond werd er ook al tijden niet meer in opgesloten voor als hij iets gedaan had wat niet mocht. Het past gewoonweg niet bij ons al dat gedril. Op zijn tijd 'nee' zeggen, maar niet als een sergeant alles lopen te corrigeren en opsluiten. Je wordt er zelf alleen maar stapel van, wij tenminste wel. Een hond hoort niet in een kooi. Natuurlijk vermenselijk ik hem dan en denk eraan als ik bij het minste geringste zelf zou worden opgesloten. Ik ben meer van met zachte hand corrigeren en bijsturen, tenslotte is het nog een jonge hond met nog steeds van dat puppy-achtige gedrag. Is zelfs wel heel erg leuk om zo'n speelhond te hebben en die graag van afwisseling van speelgoed houdt.
Maar goed, de bench staat nu ingeklapt opgeslagen voor het geval het ineens wel nodig moet zijn. Het echte wegdoen zelf is een volgende fase. Eerst even aan het idee wennen dat het zo ook kan. Wat heb ik nu een zee van ruimte terug in mijn huiskamer! Heerlijk! De hond heeft nu een oude plastic groentenbox met al zijn rommeltjes gekregen en komt al weer met van alles en nog wat aanzetten. Wie er wel moeite mee hebben, zijn de poesjes, die kijken me steeds aan dat ze niet meer naar buiten kunnen kijken. Nee, nee ik verplaats me nu echt niet in de poesjes om het terug te zetten hoor :-) De bench blijft echt ingeklapt!

Natuurlijke afzuigkap




 
Van het weekend kwam ineens een afzuigkap ter sprake toen ik een vriendin aan de telefoon had. Ze deed die niet altijd aan vanwege het hinderlijke geluid vertelde ze me. Euh ... ik loop wat achter in deze moderne tijd wat dat betreft en ben er helemaal geen gewend. Wat niet weet, wat niet deert natuurlijk in mijn geval. Mis zoiets dan ook niet. Ik vind het altijd wel lekker ruiken als er gekookt is eigenlijk en geniet dan nog steeds wat na als ik door de keuken loop. Toen ik nog frituurde, deed ik dat buiten op de plaats, maar de frituurpan is al jaren de deur uit. Hooguit met kool dan is het wel handig even wat deuren open te zetten of een raam en dan is de geur ook zo weg. Maar ook dat hoeft zelfs niet eens vaak, want ik heb twee schoorsteenpijpen in de keuken die niet gebruikt worden en die je met een klepje en haak nog open en dicht kan doen op verschillende standen en eentje daarvan heb ik eigenlijk altijd wel open. Daar staan de kattenbakken namelijk onder :-) Kost me geen elektriciteit. Gewoon dus frisse lucht van buiten. Puur nostalgie misschien voor leeftijdgenoten. Ook heb ik gewoon nog overal deuren beneden en is er niks opengebroken. Dus er is altijd snel genoeg een deur dicht als dat nodig is. Als de deuren openstaan, tocht het mij te hard. Alleen in de zomer is dat altijd wel lekker. Ik zal dan ook niet snel muren laten verwijderen om nog meer ruimte te creëren vanwege de kou.
Door geen afzuigkap (wasemkap) te hebben, scheelt me dat dan weer de kosten van een afzuigkap, elektriciteit, geluid, filters en niet te vergeten het terugkerende schoonmaken. Maar eerlijk is eerlijk, ze staan best wel chique, maar niet in mijn keuken uit 1945.
Ben ik nog de enige die er geen heeft in deze tijd?

Duur zeepje

Voor mijn verjaardag, alweer een poos geleden, had ik van mijn dochter een stuk zeep gekregen. Ze weet dat ik alleen maar olijfzeep gebruik en geen andere, maar ook dat ik weg ben van de geur van lavendel (naast mijn stoel buiten staat in de zomer altijd lavendel). Toen we samen een keer bij, laat ik de winkel voor het gemak 'Modespringer' noemen (winkel met meubels en kleine snuisterijen), zagen we heerlijk geurende lavendelzeep liggen. Ik snoof de lucht daar met ogen dicht op en zij ook; ze dacht meteen, ha dat is een mooi cadeautje en kocht het. Wel lief, dat wel.

Onlangs nam ik dat zeepje in gebruik en na één keer douchen was dat laagje met lavendel er meteen af en kwam een witte, goedkope, geurloze huishoudzeep te voorschijn. Erg duur zeepje dus. Het zeepje belandde bij de keukenkraan en vertoonde na een paar keer handen wassen al diepe groeven. Ik kan dus niet ontkennen dat dit een miskoop was, niettemin een kleine, maar het was er een. Ik zou dus zeggen, koop nooit zeep bij een meubelzaak ...

Maar snel weer overgegaan naar mijn vertrouwde olijfzeep, die tot het laatste restje tenminste altijd hetzelfde blijft.

Over het hoofd gezien

Sinds 2012 probeer ik bij te houden wat ik een jaar zoal weggooi aan voedsel en met name verse groente of fruit, want volgens de statistieken moet dat per gezin erg veel zijn. Ik probeer daar erg op te letten, maar dan nog overkomt het me. Het zijn vooral de groentes en fruitdingessen die net achter iets anders liggen die dan meestal niet meer geschikt zijn voor consumptie. Het beste is altijd verse groente binnen een week te nuttigen.

De maand februari heb ik het volgende weggegooid uit mijn ijskast:

• alfalfakiemen (lag natuurlijk verstopt achter een knots van een kool)
• groene paprika (lag natuurlijk naast dat bakje achter de kool)
• 2 sherry tomaatjes (vergeten, had ander bakje aangebroken)
• mango (was lang te hard en onrijp en had het niet meer in de gaten )
• sinaasappel (tja kan gebeuren dat er eentje in een netje is aangetast)

Op de sinaasappel na gaat dit in de compostbak en krijg ik er nog compost voor terug samen met de rest van groenteafval. Sinaasappels duren erg lang voor ze verteren en daarom worden ze daar eigenlijk nooit ingegooid. Bovendien worden de niet biologische rijkelijk voorzien met pesticiden, dus alleen daarom al niet geschikt om in de compostbak terecht te komen.
Ik gebruik mijn groene bak amper, hooguit straks met het snoeien van de wilde bramen vanwege de gemene stekels. Die blijven anders in de vachtjes van de poezen hangen en krijg ik er alsnog zelf mee te maken, dus liever meteen weg ermee. Daarom gaat die ene biologische sinaasappel ook gewoon in de grijze bak anders ligt deze in zijn eentje maanden schimmels daar te verspreiden.

Voor januari was dit:

• kleine ui (1/2)
• courgette (1/3)
• sperziebonen (zakje)

Eerste resultaat gewichtsverlies

Door een kleine verandering in mijn eetpatroon en na herhaaldelijk maanden (zo niet al jaren) van alles te hebben uitgeprobeerd, werd mijn doorzettingsvermogen door er diverse boeken over te hebben gelezen, deze week eindelijk eens beloond! Eerst wilde ik het niet geloven, tenslotte schommelt het ook vaak, maar na dagen bleef dat kilootje er toch echt af. En warempel er volgde er nog een, maar die was twijfelachtiger omdat de weegschaal niet kon kiezen tussen een heel en een half. Maar dan is het resultaat dus echt positief te noemen of het nu 1,5 of 2 kilo is.

Ik heb in feite maar een hele kleine verandering aangebracht in mijn eetpatroon en dat is dat iedere maaltijd uit de helft uit pure rauwkost moet bestaan. En dat heeft geholpen! Stond er zelf ook van te kijken want ik eet rauw genoeg; dacht ik tenminste. De truc is dus het voor een maaltijd te eten, zelfs bij brood. Dan eet ik bv eerst 6 sherrytomaatjes en dan pas brood. Met avondeten eet ik het wel tegelijkertijd.
Ook beperk ik me maar tot één portie koolydraten per dag. Dat is meestal de broodmaaltijd tussen de middag omdat het wat lastig is met al die bakjes op het werk.

De stand was al tijden net boven de 100 kilo en nu, hieperdepiep beneden de 100 en nu nog wel 99. Nu hopen dat het nog verder naar beneden gaat!

Kokosnootje breken

Ik geef het toe, ik ben verzot op verse kokosnootstukjes. Al eet ik dat ook maar eens in de vier weken of zo. Een ander prefereert misschien liever chips, maar ik dus kokosnoot. Als kind at ik tijden alleen maar kokosbrood als beleg, roze of witte en het was een feest als er ook nog rozijntjes inzaten.

Bij een grote super lagen de kokosstukjes in de koelvitrine en nog biologisch ook. Vaak met 25% korting dus had ik nog meer geluk. Zo'n stukje smelt bij wijzen van spreken op mijn tong, zo lekker, maar ook nog gezond.
Echter in de afgelopen zomer van 2011 verdween ineens dat lekkere volle bakje en dat werd vervangen voor maar een paar lange sliertjes kokos met een bakje dipsaus erbij. Ik zit niet te wachten om te dippen, tenslotte lust ik helemaal geen sausjes. Twee euro voor een paar brokjes, dat is wel veel hoor.
Ik heb er nog een mailtje aan gewaagd en ze zouden het doorgeven, maar schreven erbij dat ze niet verwachten dat dit werd teruggedraaid.

Dus kom maar op met de pure kokosnoot zelf dan. Gewapend met de grootste spijker die ik kon vinden (goed schoongemaakt uiteraard) en de hamer ging ik met de kokosnoot naar buiten. Al hurkend sloeg ik met de hamer op de spijker op een van de drie aanhechtingspunten bovenop de kokosnoot, want daar is de schil het dunste. Daarna de andere twee. Dan hou je de kokosnoot wat schuin en giet je het kokoswater eruit. Dat kan gebruikt worden voor recepten, maar meteen opdrinken kan ook, veel is het vaak niet. Hoewel, dat kan ook heel erg per kokosnoot verschillen.
Dan komt het krachtpatserige werk eraan te pas. Met de hamer een paar flinke knallen geven dat de noot breekt. Goed uitkijken waar je je duim zet! Sommige schillen zijn harder dan andere. Daarom ook een harde ondergrond gebruiken zoals op stoeptegels of zo. Een helft van zo'n kokosnoot is ook moeilijk om de stukjes eruit te halen, daarom nog maar een harde knal erop dan met de hamer. Ik pak dan altijd een stomp mes en steek tussen de schil en het kokos om de stukken eruit te wippen. Om het kokos zit nog een bruin vliesje, dat kun je gewoon eten en is zelfs zeer gezond. Ook hier geldt weer, goed uitkijken dat je niet uitschiet met het mes! Soms geef ik wat overdwarse sneden van binnen met het mes, dan komt de kokos er beter uit. Dan in stukjes snijden en smullen maar! (Zonder saus in mijn geval.) Mmmm...
Van de kokos zelf wordt ook kokosmelk gemaakt. De kokos ontdaan van het bruine vlies wordt gedroogd en gemalen en dat zo is het ook te koop in de winkel. Dat smaakt bv lekker in koekjes en andere recepten.

Voor een kokosnoot betaal je tussen de 80 cent en 1 euro. Daarvan heb ik zeker 8 keer meer dan wat in zo'n bakje wordt verkocht bij de super. Tel uit je winst! Eeuh ... 15 euro verdiend? Je moet er wel wat voor doen, dat wel. Het loont echter wel de moeite en is zo stukken goedkoper.
Gezond alternatief om te knabbelen en het is nog gezond ook!